INFORMACJE|NAGRODY | PLAKATY|SOUNDTRACK|OBSADA | POSTACIE
FILM ALIENS (1986) – INFORMACJE
- Tytuł: Aliens
- Tytuł polski: Obcy: decydujące starcie
- Wytwórnia: 20th Century Fox
- Premiera: 14 lipca 1986 (Westwood, Kalifornia); 18 lipca 1986 (kina USA); 12 sierpnia 1990 (Polska)
- Czas trwania: 154 min (wersja rezszerzona), 137 min (wersja kinowa)
- Reżyseria: James Cameron
- Scenariusz: Dan O’Bannon, Ronald Shusett, James Cameron, David Giler, Walter Hill
- Muzyka: James Horner
- Zdjęcia: Adrian Biddle
- Projekt obcego: H.R.Giger
- Efekty specjalne: Stan Winston
- Dekoracje: Crispian Sallis
- Kostiumy: Emma Porteus
- Budżet filmu: ok. 18,5 mln $
- Przychody z kin (1986): 77,6 mln $ (USA) oraz 45,9 mln $ (świat)
FILM OBCY: DECYDUJĄCE STARCIE – NAGRODY
- OSCAR za efekty specjalne (1987 r.)
- OSCAR za montaż dźwięku (1987 r.)
- ASCAP Film and Television Music Awards – Top Box Office Films
- SATURNY:
- Najlepszy reżyser
- Najlepszy film Science-Fiction
- Najlepszy scenariusz
- Najlepsze efekty specjalne
- Najlepsza aktorka (S.Weaver)
- Najlepsza rola drugoplanowa(Bill Paxton)
- Najlepsza rola drugoplanowa (Jenette Goldstein)
- Najlepsza młoda aktorka (Carie Henn)
- BAFTA – najlepsze efekty wizualne
- HUGO – najlepszy dramat
- ZŁOTA SZPULA – najlepszy montaż dźwięku
- KINEMA JUNPO AWARDS – najlepszy film zagraniczny
- MOTION PICTURE SOUND EDITORS (USA) – najlepsza edycja dźwięku
PLAKATY - film Aliens (1986)
Wstecz1 z 9Dalej
SOUNDTRACK
James Horner
Wytwórnia – Varese Sarbande
Lista utworów:
1. Main Title (5:13)
2. Going After Newt (3:08)
3. Sub-Level 3 (6:11)
4. Ripley’s Rescue (3:13)
5. Atmosphere Station (3:05)
6. Futile Escape (8:13)
7. Dark Discovery (2:00)
8. Bishop’s Countdown (2:47)
9. Resolution and Hyperspace (6:10)
Total Time – 40:00
OBSADA:
SIGOURNEYWEAVER (E.Ripley) | LANCE HENRIKSEN (L.Bishop) | MICHAEL BIEHN (Dwayne Hicks) | BILL PAXTON (W.Hudson) |
CARRIE HENN („Newt” R.Jordan) | JENETTE GOLDSTEIN (J.Vasquez) | MARK ROLSTON (M.Drake) | COLETTE HILLER (C. Ferro) |
PAUL REISER (J.Burke) | WILLIAM HOPE (S.Gorman) | AL MATTHEWS (A.Apone) | RICCO ROSS (R.Frost) |
CYNTHIA SCOTT (C. Dietrich) | DANIEL KASH (D. Spunkmeyer) | TREVOR STEEDMAN (Wierzbowski) | TIP TIPPING (T. Crowe) |
PAUL MAXWELL (Van Leuwen) | VALERIE COLGAN (ECA Rep) | ALAN POLONSKY (Insurance Man) | ALIBE PARSONS (Med Tech) |
BLAIN FAIRMAN (doktor) | BARBARA COLES (cocooned woman) | HOLLY DE JONG (Anne Jorden) | JAY BENEDICT (Russ Jorden) |
CHRISTOPHER HENN (Timmy Jorden) | WILLIAM ARMSTRONG (Lydecker) | MAC MCDONALD (Simpson) | ELIZABETH INGLIS (Amanda Ripley) |
POSTACIE:
(Uwaga – Spoilery!)
- ELLEN RIPLEY
Dryfujący Narcissus z uśpioną Ripley na pokładzie, zostaje przypadkowo znaleziony przez jednostkę ratunkową. Ellen po wybudzeniu dowiaduje się, że w przestrzeni przebywała znacznie dłużej niż mogła się tego spodziewać – kilkadziesiąt lat. Jej córka, którą Ripley pamiętała jako zaledwie kilkuletnią dziewczynkę, niedawno umarła w wieku sześćdziesięciu kilku lat.
Ripley wpada w głęboki dołek psychiczny, nie potrafi się odnaleźć w nowej rzeczywistości. Dodatkowo dręczą ją nieustannie koszmary o obcym. Nie tylko one jednak nie pozwalają Ripley zapomnieć o przykrych przeżyciach z Nostromo. Komisja oskarża ją o bezpodstawne zniszczenie Nostromo i zautomatyzowanej rafinerii rudy z pełnym ładunkiem 20 mln ton.
Nikt nie uwierzył w jej historię o obcym. Komisja degraduje ją, pozbawiając jedynej rzeczy, którą naprawdę kochała – pilotowania statków kosmicznych.
Depresja Ellen pogłębia się. Bohaterka stara się pozbierać, skupić na nowej pracy, jednak koszmary nie odpuszczają i nadal przerywają jej każdy sen.
Sytuacja zmienia się, gdy Ziemia traci kontakt z kolonią założoną na LV-426. Świadom problemów Ripley – pracownik korporacji (Burke) – udając bezinteresownego przyjaciela, postanawia złożyć jej propozycję nie do odrzucenia. Ellen miała dołączyć do odziału ratunkowego Marines w roli eksperta od ksenomorficznej formy życia. Na początku odmawia. Jednak obudzona kolejnym koszmarem sennym, zmienia wcześniejsze zdanie. Nienawidziła słów wypowiedzianych przez Burke’a, ale wiedziała, że mówił prawdę. Musiała zmierzyć się ze swoim koszmarem. Dłużej nie mogłaby znieść swojej bierności.
Ellen długo czuje się nieakceptowana wśród twardych żołnierzy USMC. Sytuacja diametralnie zmienia się na LV-426. Wszystko za sprawą odnalezionej tam dziewczynki Newt, która przypominała Ellen jej utraconą córkę. Między nimi dwiema powstała szczególna więź. Ripley widziała w niej cząstkę samej siebie – osobę zagubioną, przerażoną, samotną, która przeżyła zbyt wiele okropieństw i przede wszystkim – osobę również walczącą z koszmarnym potworem. Ochrona dziewczynki szybko staje się głównym czynnikiem, nadającym sens życia Ripley. Newt z czasem odwdzięcza się i zaczyna traktować Ripley jak własną matkę.
Podczas pierwszego kontaktu z obcymi, Ripley zaprezentowała cechy charakteru, które pomogły jej uciec żywym z Nostromo – twardość, nieugiętość, zdecydowanie. Tylko dzięki niej udało się uratować choć część grupy wypadowej USMC. Od tego wydarzenia zaczyna być traktowana przez żołnierzy jako pełnoprawny członek ich oddziału. Zdobywa szacunek, który jednocześnie utracił Gorman – nieudolny dowódca.
Po katastrofie desantowca „UD-4”, jako jedna z nielicznych zachowuje „zimną” głowę i poważnie traktuje radę „tutejszej” Newt . Zaczyna szukać jakiegoś schronienia, które do czasu ewentualnej nowej misji ratunkowejzapewni wszystkim bezpieczeństwo.
Ripley jako pierwsza zaczyna podejrzewać, że zorganizowana przez Burke’a wyprawa nie ma na celu uratowania kolonistów, lecz przede wszystkim dostarczenie na Ziemię żywej obcej formy życia. Gdy cała ta afera wychodzi na jaw, Ripley praktycznie zaczyna dowodzić poczynaniami całej grupy, choć formalnie dowódcą pozostawał wojskowy.
Gdy Newt zostaje schwytana przez ksenomorfa, Ripley – nie bacząc na zagrożenie – podejmuje desperacką próbę uratowania dziewczynki.Próba powodzi się. Jednak obie – uciekając z gniazda – wpadają na komorę Królowej. Ripley i Newt stają się pierwszymi ludźmi, którzy na własne oczy widzą królową obcych.
Ripley jest świadoma, że cała kolonia wyleci niedługo w powietrze. Mogłaby zatem spokojnie odejść, nie zmuszając królowej do oderwania się od kokonu. Jednak Ellen, niesiona ogromną nienawiścią, decyduje się spalić na oczach królowej komorę wypełnioną jajami. Popełnia tym samym błąd, narażając siebie, Newt i jak się później okazało całą załogę Sulaco.
Mimo, że udaje się im ucieć z planety przed eksplozją, nieświadomie zabierają ze sobą na pokład Sulaco pasażera na gapę – samą królową ksenomorfów. Ripley znów działa szybko i zdecydowanie. Wykorzystuje spore doświadczenie w obsłudze egzoszkieletu i stacza desperacką, ale zwycięską walkę z królową, wyrzucając ją w próżnię. Jej drugie starcie z obcymi wydaje się być decydujące o ostatecznym triumfie. Wszystko co złe wystrzeliła w próżnię razem z potworem – materializacją swoich koszmarów.
- L. BISHOP
Bishop jest andoidem o dokładnej nazwie BISHOP II, nr seryjny 341-B, wykonanym przez firmę HYPERDYNE. Z zewnątrz stanowi wierną kopię swojego stwórcy, człowieka w średnim wieku.Ma wszechstronne zdolności – może przeprowadzać zabiegi medyczne, prowadzić analizę laboratoryjną i obsługiwać sprzęt elektroniczny oraz prowadzić pojazdy.
Bishop jest androidem przydzielonym przez korporację Weyland Yutani do oddziału Marines pacyfikujacego zakażoną przez obcych kolonię LV-426. Jego głównym, zaprogramowanym przez WY zadaniem było wspieranie Burke’a w dostarczeniu egzemplarza ksenomorfa do laboratorium Kompanii. Nowy rodzaj oprogramowania, które uniemożliwiało androidowi stwarzanie zagrożenia dla istot ludzkich, okazało się jednak sprzymierzeńcem załogi Sulaco. Bishop szybko podejmuje decyzję, które z zadań ma wyższy priorytet i staje się lojalnym towarzyszem ludzi walczących o przetrwanie na LV-426.
Bishop, jako ochotnik, przedostaje się kanałem technicznym bezpośrednio pod antenę lądowiska i zdalnie sprowadza statek desantowy, dzięki któremu bohaterowie mogą uciec z planety.
Android budzi początkowo wstręt u Ripley, która wciąż pamięta awarię androida na Nostromo. Sytuacja, w jakiej się znaleźli, zmuszała jednak wszystkich do ścisłej współpracy. Bishop stopniowo zdobywa coraz większe zaufanie Ripley i to on w ostatniej chwili ratuje ją i Newt z niestabilnej platformy. Razem uciekają przed wybuchem jądrowym.
Bishop swoim uporczywym dążeniem do ratowania ludzkiego życia zdobywa pełne zaufanie Ripley i jej przyjaźń.
W ostatnich scenach filmu Bishop zostaje rozerwany na pół przez królową obcych. Zachowuje jednak minimalną sprawność i ratuje Newt przed wyssaniem w przestrzeń.
Po wyrzuceniu królowej wypowieda słynne zdanie w kierunku Ripley –„Nieźle, jak na człowieka”.
Zakonserwowany przez Ripley i złożony do komory kriogenicznej, powraca z resztą ocalałej załogi ku Ziemi.
Ciekawy artykuł? Doceń naszą pracę:
[Głosów: 15 Średnia: 4.4]